‘Eenderde van de ouders liegt over het slaapgedrag van hun baby, doordat ze druk voelen om een ‘perfecte ouder’ te zijn.’ (bron: Kraamsupport Online)
Over het doorslapen van baby’s wordt net zoveel gelogen als over hoe vaak je vrijt met je partner. We doen alles om het plaatje voor de buitenwereld glimmend en fris te houden. En ondertussen zijn we ook allemaal nachtouders die maar wat aanmodderen in het donker.
Ouders hebben het gevoel een slechtere ouder te zijn als hun baby na een bepaalde periode niet doorslaapt. En daarom liegen ze erover. Waardoor vervolgens de standaard weer hoger komt te liggen. En nog minder ouders aan die standaard kunnen voldoen.
Het gevolg is dat veel ouders zich voelen falen. Het niet doorslapen van de baby wordt een steeds groter probleem. En de baby zelf heeft hier ook helemaal niets aan. Die ligt ook niet voor zijn lol ‘s nachts in zijn bedje te huilen.
En dat kan anders.
Download dit artikel als PDF en print hem uit! Fijn om na te lezen en door te geven aan je partner!
Er zijn tientallen theorieën, onderzoeken en methodes over hoe je om moet gaan met het slapen van baby’s en jonge kinderen. Veel van die theorieën gaan er vanuit dat het niet doorslapen van je kind een ongewenste situatie is. En die moet opgelost worden. Vanuit de ouders gedacht klopt dat misschien. Ouders willen dat het kind doorslaapt, zodat zij ook kunnen slapen. Want morgenvroeg gaat de wekker weer en moeten we weer naar het werk. Het kind moet zich dus aanpassen aan het leefpatroon van de ouders.
Als je zo denkt, ga je voorbij aan de behoeften van je baby. Waarom wordt hij ‘s nachts wakker? Dat kan zijn omdat hij honger heeft. Het kan zijn omdat hij je nabijheid mist. Of misschien heeft hij last van krampjes. In al deze gevallen is het de meest voor de hand liggende optie om je kind dicht bij je te hebben en te kijken wat zijn behoefte is. Dat doen leeuwen ook. Net als alle andere zoogdieren. En het is de instinctieve reactie van de meeste ouders. Maar waarom doen we het dan niet?
Je kind oppakken is gedoe, want dan moet je je bed uit, onder de warme deken vandaan. Misschien houdt hij zo wel op met huilen en is er niets aan de hand. En wat vindt de omgeving er van? Waarschijnlijk verwen je je kind ook nog, hij moet toch gewoon alleen in slaap kunnen vallen? Hoe vaak heb je dat niet gedacht? En hoe vaak ging je er vervolgens toch niet uit? We modderen wat aan met z’n allen. Doodvermoeiend.
Ik heb zelf de afgelopen tien jaar ook veel aangemodderd in het grootbrengen van mijn drie kinderen, maar het slapen is nooit een echt probleem geweest. Als je de behoefte aan nabijheid van je kind combineert met je eigen behoefte aan nachtrust is er één heel praktische oplossing: slaap samen met je kind in één groot bed.
Niemand hoeft zijn bed meer uit voor een nachtvoeding. Zeker als je vrouw borstvoeding geeft. Je kind ligt naast haar, zij regelen samen het voeden en zullen er na verloop van tijd amper meer echt wakker van worden. Maar ook met flesvoeding kan het: zet een thermosfles warm water bij je bed, maak het flesje als je kind wakker wordt en je hoeft nauwelijks onder je deken vandaan te komen. Als je kind wakker wordt van een nare droom, kramp of iets anders, volstaat het vaak om even je hand op zijn hoofd of buik te leggen. In de meeste gevallen zal hij meteen weer rustig worden van je directe nabijheid.
Veel vaders zijn huiverig voor samen slapen omdat ze minder ruimte in bed hebben. En omdat ze bang zijn dat het een negatieve invloed heeft op hun seksleven. Wat dat laatste betreft: elke gebroken nacht heeft invloed op hoe vaak je vrijt, waar je baby ook slaapt. Hoe minder slaaptekort hoe meer er gevreeën wordt, is mijn ervaring. En dat hoeft dan niet alleen in bed te zijn natuurlijk.
Over die ruimte in je bed moet je wel goed nadenken. Niemand ligt graag krap of onder een half dekbed. Dit kun je oplossen door een co-slaper te gebruiken: een bedje dat je naast je bed zet en aansluit aan je eigen matras. Of je maakt je bed groter. Mijn eigen bed is 3,5 meter breed: een tweepersoonsmatras met aan allebei de kanten nog een eenpersoonsmatras ernaast. Dekbedden erop en er is genoeg ruimte voor een gezin van 5.
En hoe zit het dan met dat verwennen? Ach, dat is ook maar relatief en cultureel bepaald. Hele volksstammen slapen samen. Ook in ontwikkelde samenlevingen zoals Japan is samen slapen de norm. Eigenlijk is apart slapen een luxeprobleem: omdat wij na de Tweede Wereldoorlog door de stijgende welvaart in grotere huizen zijn gaan wonen, ontstond er ruimte voor meer slaapkamers. Daarvoor werd er ook bij ons veel meer samen geslapen.
En zeg nou eerlijk: het geven van aandacht, warmte en liefde, is dat verwennen? Of is het gewoon je kind geven waar hij als mens recht op heeft?
Je geeft jezelf ook een groot cadeau als je er voor kiest om een familiebed te maken. Je tijd samen als gezin wordt in één klap met minimaal acht uur per dag vergroot. Je bent letterlijk veel meer tijd in de buurt van je kind. En dat is zeker fijn als je de hele dag op je werk bent geweest. Natuurlijk slaap je, maar ook in je slaap ben je bewust van de nabijheid van je kind. Dat voelt je kind ook. En als je ‘s ochtends wakker wordt heb je iedere dag meteen een positief moment van contact met je kind: een glimlach, een knuffel. Of een voetje in je ribben – dat is het risico.
Onoplosbare problemen vragen om onconventionele oplossingen.
Uiteindelijk moet je doen wat bij jou past. Maar geef het een kans, ik verwacht niet dat je er spijt van zult krijgen. Sterker nog, de kans is groot dat je het volstrekt onnatuurlijk gaat vinden om niet met je kind samen te slapen.
Dus koop een co-slaper of regel dat grote bed. Je kunt desnoods de matrassen gewoon op de grond gooien. Dan kan er ook niemand uit bed vallen. En als je dan straks met je hele gezin gezellig en warm als een roedel leeuwen in dat grote familiebed bij elkaar ligt, denk dan nog even aan al die ouders die liegen over dat hun kind doorslaapt. Veel van die ouders leggen hun kind uiteindelijk ook bij hen in bed. Maar dat is wel een stuk krapper dan dat van jou.
Download dit artikel als PDF en print hem uit!
Welterusten!
Heb het goed!
Jeroen | De Praktijkvader
NB Is samen slapen veilig? Wel als je je gezonde verstand gebruikt. Zorg ervoor dat je baby niet onder de dekens terecht kan komen en ga niet samen slapen als je alcohol, drugs of medicijnen (die slaapgedrag beïnvloeden) gebruikt hebt. Lees je in en bereid je voor. Met dit goede artikel + links uit Kiind Magazine bij voorbeeld.
Yay! Er gaat niets boven samen slapen met je kind! Love it, zou niet anders willen!
Mooi artikel! Helemaal mee eens! Back to nature..!
Mooi om te lezen en enorm herkenbaar. Ook hier samenslapers en kan het iedereen aanraden!
Mooi stuk! Hier ook samenslapers. Heer-lijk! 🙂
Heej! Mooi artikel! Wel even een praktische vraag. Wij cosleepen met onze dochter van 7 maanden, ik geef haar nog borstvoeding snachts en dit gaat goed! Geniet ervan en wil haar nog niet in een andere kamer. Wat mij betreft kan dit ook nog wel een tijdje zo! Onze zoon (nu 3,5) heeft anderhalf jaar met ons co-geslapen. Daarna verhuisden wij naar een andere kamer. Ik mis hem nog wel en zou m best wel weer bij ons willen hebben. Maar ik merk ook, dat als hij af en toe bij ons of bij mij slaapt, hij heel snel wakker wordt van zijn zusje (en vaak slecht weer in slaap valt), hij beweegt heel veel en hij kruipt steeds dichter tegen me aan. Door al deze dingen, slaapt hij kwalitatief minder en ik slaap nauwelijks. Manlief slaapt erdoorheen of kruipt in het bed van onze zoon, dus hij komt niet zoveel slaaptekort… Dit zorgt er wel voor dat ik niet zo snel de beslissing zou maken om hem weer terug bij ons in bed te nemen (en een groot bed te maken)… En als we dat wel zouden doen, hoe gaat dat met inslapen van 2 kinderen, die allebei licht slapen en tegelijk naar bed gaan?
Hoi Lidewij – het gaat er volgens mij eerst om dat je weet wat je zelf wilt. Hoe wil jij slapen, wat is jouw behoefte? En die van je man. En vervolgens kijk je naar de behoefte van je zoon. Daaruit komt vanzelf de ideale slaapsituatie die jullie zouden willen: met z’n allen in 1 bed, of juist niet. Als je dat weet kun je die situatie gaan realiseren. En verzin je oplossingen voor alles wat je onderweg tegekomt. Mijn belangrijkste uitgangspunt is altijd geweest dat ik met mijn vrouw samen in 1 bed slaap, naast elkaar. Dat was het vertrekpunt. Succes!
Wij hebben kinderbedje ikea naast eigen bed gezet, ideale oplossing. In de loop van de nacht kruipt ze meestal tussen ons in.
Hoi Lidewij, hier gaan de 2 oudsten tegelijk naar het ‘familiebed’, eentje is 2 en de andere 4, ik was zelf verbaasd hoe zoetjes ze naast elkaar gaan liggen en rustig gaan slapen. Soms blijven ze ook nog een tijdje samen zingen of kletsen. Dit vergt echter wel gewenning, voordat ze tegelijk gingen zijn ze ook een tijdje 1 voor 1 gaan slapen. De oudste werd nooit ergens wakker van maar de jongste juist wel, die sliep altijd erg licht, toch heb ik het idee dat hij ook overal aan went. Hij wordt intussen eigenlijk nergens meer wakker van, en als ie dat wel wordt is het ook geen punt en gaat ie weer rustig slapen. Toen de derde kwam, met veel nachtgedonder erbij, was het een paar dagen wennen voor de oudste 2, die maakten er bij elke voeding een feest van, maar na een dag of 3 was dat over en werden ze daar ook niet meer wakker van. De jongste is nu 5 maanden en die word juist wel overal wakker van dus die ligt tijdelijk met moeder apart. Heel ongezellig dus we gaan het binnenkort met een nieuw kingsize bed van 4 meter weer proberen met z’n vijven.
Door mijn ervaring heb ik in ieder geval het idee dat ze overal aan wennen…
Succes! groeten Alexander
Hee Alexander, mooi dat je kiest voor de kingsize-optie. Echt slapen als een leeuw. Zou je daar een keertje een gastblog(je) over willen schrijven. Met een foto van jullie bed erbij? Mail me even op info@praktijkvader. Groet en slaap lekker 😉
Niet in mijn geval, maar wat als je een lichte slaper hebt? Hoe doe je dat dan als mama en papa later de kamer binnenkomen om te slapen en je kindje wakker wordt en dan niet meer wil slapen?
Zoals hierboven al vermeld: kinderen (en volwassenen) wennen aan de situatie. Na een paar nachten zal je kindje waarschijnlijk niet meer (echt) wakker worden, omdat hij onbewust weet wat er gebeurt. Vergelijk het met zelf in een nieuw huis slapen: de eerste nachten word je wakker van elk geluidje, maar na een tijdje slaap je er gewoon doorheen. De geluiden zijn door je onderbewustzijn geclassificeerd als ‘veilig’.
Mijn zoontje wordt intussen niet meer wakker wan ons. Soms doet hij wel eens een half oog open, maar als hij mij of mijn man ziet, gaat dat oogje terug toe, met een immens tevreden glimlach op zijn gezichtje, en soms rolt hij zich naar mij toe voor droomknuffel. Maar echt wakker worden doet hij niet.
So true! Iedere avond valt ons peutertje in zijn eigen bedje in slaap en kruipt ergens middenin de nacht tussen ons in. Hier maken we geen probleem van en denk dat doet ie vast niet meer als hij 18 is! En nu geniet ik van dat warme peuterlijfje wat tegen me aan kruipt 🙂
Generaliserende blog. Behoefte aan nachtrust en slapen in één bed gaat voor ons en de tweeling niet op. Milou krijst de boel bij elkaar (helemaal als haar tweelingzus in de buurt is). En Marise wil alleen bij ons in bed slapen als ik rechtop zit (weg nachtrust voor mij). Deze praktijkvader heeft vast geen ervaringen met 10 maanden niet doorslapen (x 2).
Beetje aanvallende reactie… En dat hoeft toch niet?
Hier ervaring met meer dan drie jaar nauwelijks slapen (DOORslapen, daarvan ken ik de betekenis niet eens meer eigenlijk ;)), maar eerlijk gezegd durf ik wel met zekerheid te stellen dat de slaap die ik wel gehad heb, te danken is aan het samen slapen. Zl heeft een poosje in zijn eigen bed geslapen ( hij heeft samen met ons zijn bed opgezet en vond het zo gaaf dat hij daar wilde slapen) maar dat resulteerde echt niet in meer nachtrust voor mij… Want nu mocht ik er iedere keer dat hij zonder deken lag, naar droomde, dorst had, enz, ook echt UIT. Nu slaapt hij weer lekker bij ons, en niet alleen slaapt hij nu veel beter, ALS hij wakker wordt, hoef ik mn bed niet uit en meestal nauwelijks wakker te worden om hem te helpen weer in slaap te komen.
Dus hoe rot het ook is om niet genoeg slaap te krijgen en hoe het ook klopt dat samen slapen daarin niet altijd alles oplost, apart slapen lost denk ik nog minder op.
Of slapen jullie nu apart allemaal wel als (niet slaapgetrainde) roosjes?
Ik ben ook een tweelingmoeder die de eerste 1,5 jaar van mijn jongens geen nacht heeft kunnen doorslapen. Vanaf ze bij ons in bed slapen (eerst alleen nadat ze wakker werden in de nacht) is de rust terug in de nachten en zijn we allemaal fit als we opstaan. Dus ervaring genoeg hier met zowel slecht slapen als goed slapen door samen te slapen !
Na dik 2,5 jaar voornamelijk slechte nachten met onze tweeling-jongens (en daarvoor nog 2x een klein jaartje met de oudere kindjes), godzijdank afgewisseld met weken waarin we weer ‘ns ‘s ochtends zélf als eerste wakker werden, kan ik inmiddels niet echt meer verder met de slechte nachtrust. Vannacht een woede-aanval, na 2,5 uur steeds weer opnieuw huilende peutertjes…
Tijd voor onconventionele maatregelen: misschien toch weer terug naar samenslapen (eerste 1-1,5 jaar ook: in co-sleepers).
Nog wel even nadenken over een oplossing voor meer bedruimte, dat is er niet echt..
Niks voor ons, onze dochter van nu 16 maanden slaapt al vanaf 3 maanden heerlijk in haar eigen bed op haar eigen kamer. Als ze een keer ‘s nachts niet fit is ligt ze soms een kwartier bij ons, maar dan snel weer in eigen bed. Dan kunnen wij ook weer verder slapen.
Helemaal met dit artikel eens! Het tweede kind is onderweg en wij gaan dus met zijn vieren in één slaapkamer. Een groot bed en twee co-sleepers. Gezellig.
Mooi geschreven ik zeg altijd dit soort problemen lossen zich vanzelf op als je er relaxt mee omgaat en je hart volgt. N kind slaapt echt niet tot zijn 18e bij je in bed
Hier beginnen de kids (18 mnd, 4 jr en 6 jr) de nacht in hun eigen bed. Als de jongste wakker wordt gaat ze bij ons in bed in de co-sleeper (ledikantje met 1 zijkant er uit, aan ons bed vastgemaakt). De middelste komt ‘s nachts regelmatig bij ons in bed gekropen, en oudste wordt zelden wakker. Het is mijn ervaring dat je er aan went, ook als jij of je kinderen lichte slapers zijn, naarmate je het vaker doet. Net als dat je na een tijdje niet meer wakker wordt van de 1e tram die om 6 u langs dendert.
Hee Jeroen hoe mooi! In de dierenwereld slapen de jongen altijd lekker warm tegen hun moeder/vader aan! Ons mannetje van bijna 7 komt nog geregeld compleet met kussen en knuffels bij ons liggen. Hij doet dit midden in de nacht uiterst zachtjes. En wij merken het vaak ‘s ochtends. Heeft ie eng gedroomd of zo, en zoekt de veiligheid en geborgenheid. Zijn dat nu niet juist de basisbehoeften waar we als ouder in moeten voorzien?
OJa, ik vergeet voor het gemak onze jongste dochter van 4. Zelfde laken een pak. Wordt soms ook wakker en wil dan bij ons omdat ze zich niet zo veilig voelt. So what? Als het niet elke nacht is, doen wij er niet moeilijk over. Trouwens… heeft iemand een 4 persoons bed te koop?
Wat leuk is als je ‘s nachts getuige bent van stiekem in bed kruipen 😉
Volgens mij is het per ouder en kind verschillend. Bij ons gaan alle drie de kinderen slapen in hun eigen bedje, hebben ze dat ook altijd gedaan. Als de jongste wakker wordt, wandelt hij rustig naar het bed van mij of van zijn vader en kruipt erbij. Doet mijn oudste dat echter, dan woelt hij de boel bij elkaar en is er van rustig slapen amper meer sprake. Komt mijn middelste er midden in de nacht bij, dan kletst ze eerst een half uur, voordat ze in slaap valt. Komen er twee tegelijk, dan is het òf feest, òf ruzie, maar in beide gevallen wordt niet meer geslapen. Uiteraard mogen ze ‘s nachts komen als er wat is. Maar ze beginnen de nacht in hun eigen bedjes, en dat naar volle tevredenheid ook.
Ik wou dat dit de oplossing was. Maar op het moment dat we samen proberen te gaan slapen, dan gaat de jongste juist heel erg keten. Dus het klinkt heel mooi, maar uiteindelijk zal het niet voor iedereen de oplossing zijn.
Hallo, hier ook samenslapers, gezin van 5. Ik hoor vaak dat kinderen als ze bij ouders in bed liggen gaan ‘keten’, vogens mij is dat puur gewenning, ons zoontje sliep een tijdje alleen vanwege dat keten, pas toen hij een keer ziek was en alleen maar op ons kon liggen is hij er aan gewend geraakt. En hij is nu 2 en ik realiseerde me onlangs pas dat hij eigenlijk nog niet doorslaapt, dit is echter geen issue omdat een aai en een paar woorden altijd genoeg zijn omhem weer gerust te stellen. Hoe vermoeiend als ik er voor elke keer huilend wakker worden uit zou moeten! Verder denk ik dat het slaapgedrag erg veel verschillende fases kent, fases van licht slapen en fases van nergens wakker van worden.
Ik zou zeggen, zet door, uiteindelijk win je er heel veel rust mee!
Tijdens de zwangerschap las ik een artikel over een gezin met 2 tweepersoonsbedden aan elkaar. Sliep het hele gezin in. Alleen als de kinderen logees hadden, sliepen ze met hun logee op hun eigen kamer.
Net bevallen, eerste nacht in het ziekenhuis, legde de zuster de baby in mijn bed. Samen slapen, vond zij beter voor de baby. Het ging tegen mijn opvoeding in, maar de baby vond dat het fijnste. Eerst legde ik hem na het voeden nog in zijn eigen bedje terug. Voor ik het door had, lag hij hele nachten bij me. Ik denk nog vaak aan dat artikel, helemaal als iemand in de slaapkamer komt en een kinderdekbed op het grote bed, erbij zag liggen. Nu na 5jr schaam ik me niet meer. Kind voelt zich het veiligst op het grote bed, het is alleen de buiten wereld die daar moeilijk over doet.
Mooi om dit verhaal hier te lezen. In Azië is samen slapen heel normaal. Ouders sliepen vroeger in Nederland wel appart vd kinderen, maar alle kinderen bij elkaar. Was de bedstee overvol, ging de grootste onder de bedstee slapen ‘Het onder geschoven kindje’
Mooi artikel ! Dit gaat voor ons echt helemaal op :). Nou ja, met momenten. Kinderen slapen idd niet van nature door en zo ben je er als ouder helemaal snel bij. Een hand uitsteken is vaak genoeg :). Beter dan tig keer opstaan of ze laten krijsen of gaan slaaptrainen :).
Netto krijgt iedereen het meeste slaap, dus daar tekenen wij ook al bijna 3 jaar voor 🙂
Erg goed artikel!
Mooi stuk!
Kijk, dat is klare taal. 😀
Gelukkig hebben wij geen ervaringen met nachtbrakers, behalve bij ziekte of als de deken naast het bed ligt :-). Wat wij in ieder geval doen, is slapen nooit als straf gebruiken. Nu onze jongste 4 jaar is, geeft hij in de weekenden zelf aan dat hij naar bed toe wil. Hij duikt zijn bed in en weet dat hij altijd op ons kan rekenen als er iets aan de hand is. Trouwens, ik was ben nu net om 7.30 eruit en de kleine man is net wakker, dus dat is heerlijk…maarre, goede blog!
Heerlijk om te lezen en een bevestiging van onze aanpak! Ook wij hebben een cosleeperbedje aan ons bed voor onze dochter van 9 maanden (hoewel ze s nachts vaak naar me toe kruipt en we toch met z’n drietjes op 1.60 m liggen) en dat bevalt prima. Fijn om de reacties van gelijkgestemden te lezen, helaas lijkt het in de directe omgeving vooral te worden afgekeurd als je kind na de kraamtijd niet “netjes” in z’n eigen kamertje ligt. Tijd voor een nieuwe revolutie op dit gebied?? Back to nature 🙂
Consument en Veiligheid waarschuwt juist tegen slapen met jonge kinderen in één bed.
http://www.youtube.com/watch?v=0iXqz_pVWV0
Ha Bart – persoonlijk vind ik dit een erg suggestief en bang makend filmpje. Alle ouders die ik ken die kiezen voor samen slapen, zijn daar uitermate verantwoordelijk in. Zorgen dat je baby niet onder de dekens of het dekbed kan komen is daarbij het eerste waar iedereen aan denkt. En het filmpje noemt natuurlijk niet de voordelen van samen slapen… Nou ja. Ik hoop dat het jou er niet van weerhoudt om over samen slapen na te denken. Groet! Jeroen
Luisteren naar je hart ipv je hoofd. Zo simpel zou je zeggen. Toch kijkt de omgeving je raar aan als je zegt dat je dochter bij je in bed slaapt. Ik schrik dan op mijn beurt van: “daar zijn we heel streng in en daar hebben we strikte regels voor, kinderen slapen op hun eigen kamer” Koud, kil, afstandelijk. Ongenuanceerd vraag ik me dan af waarom je dan kinderen hebt. Om ze van 0 af te leren dat er regels zijn!? Ik krijg direct medelijden met die kinderen. Als ik iets heb geleerd als kind is het wel dat de strengste regels de meest interessante zijn om te overtreden. Kortom dat levert strijd op en geen harmonie. Harmonie is niet alleen een veel mooier woord, maar ook een mooier streven. Niet streng, niet bedreigend, maar begrijpend en lerend.
Ik baal als vader omdat ik laat thuis ben en het dan eten, badderen en slapen is (was) Als werkende vader is slapen in 1 bed dan zoveel extra Quality Time. Na een periode dat ik het logeerbed koos om nog enigszins uitgeslapen op het werk te verschijnen zijn we onlangs begonnen met afbouwen van de borstvoeding. Nu wordt mijn vriendin dan nog wel steeds “aangevallen” waardoor de rollen nu even zijn omgedraaid. We kruipen lekker tegen elkaar aan, brabbelen wat en wisselen nog even de bekende woordjes uit. Vooral Miauw. Dat is geluk en liefde in zn puurste vorm. S’nacht nog eens wakker met een glimlach en een lekker flesje en als ze niet direct weer in slaap valt hebben we nog wel weer lol met geluidjes. Dat duurt vaak maar even en dan slaapt ze weer.
Die angst en waarschuwingen stammen uit een ver verleden. Als we iets moeten hebben geleerd van de meest recente ontwikkelingen die ons in een crisis hebben gedompeld dan is het wel dat we niet meer moeten luisteren naar “behaalde resultaten uit het verleden” Maar meer vertrouwen op je eigen gevoel en je eigen gezonde verstand. Het allerbelangrijkste is dat ik merk dat onze band er door wordt versterkt.
Niet blijft zoals het is, dus geniet ervan en pas je aan daar waar nodig. Blijven leren van elkaar.
Mooie reactie Dick! Gezond verstand rules!
Beste PraktijkVader,
Poedermelk aanmaken kan ‘s nachts inderdaad heel makkelijk. Omdat de poeder niet steriel is (en er soms wel eens iets mee loos is, denk bijv aan de botulisme problemen bij Frontera die in augustus 2013 naar buiten kwamen), kun je beter een waterkoker naast je bed hebben staan, een maatbeker een fles met koud water. Eén/derde van het benodigde water giet je net van de kook af op de poeder, even los roeren of zwenken en dan met twee/derde koud water op gebruikstemperatuur brengen. Het gebruik van gekookt water is niet om het water veiliger te maken, maar om de niet-steriele poeder veiliger te maken!
Mooi om te horen dat ik niet de enige ben met een familiebed,
Bij ons is het min of meer vanzelf ontstaan, maar als ik zie hoe goed de 2 meiden slapen wil ik ook niet meer anders. Inmiddels hebben we een 2-persoonsbed, met daaraan vast aan de ene kant een verhoogd ledikantje (aan de bedkant open) en het oude logeerbed aan de andere kant ernaast.
Wat heerlijk om te lezen. Heel leuk om opa en oma te zijn, maar ik zou dit hebben willen weten/lezen toen onze kinderen kwamen. Een heel natuurlijk iets. Letterlijk en figuurlijk een warme gezinssituatie.
Een basis waar je je leven lang plezier van zal hebben.
Gelukkig doen onze kinderen dit ook met onze kleinkinderen en het is zoveel makkelijker en prettiger.
Als ik de reacties lees, dan denk ik dat het beter en rustiger is om hier meteen mee te starten, dan later als er zich problemen voordoen.
Succes Jeroen met deze mooie site en je werk als praktijkvader!
Heerlijk vinden wij het ook, onze kleine meid in bed en eindelijk slaapt ze nachtjes door met haar 10 maanden
Er is alleen 1 lastig bijkomend gevalletje ontstaan, overdag wil/kan zij ook niet meer alleen of in dr eigen bedje slapen! Wie heeft hier ervaring mee en heeft tips voor ons????!!!!
Ook ik vind het heerlijk deze bevestiging voor mezelf te lezen! Ben ik toch niet de enige 😉
Ik heb alleen nog 1 ding waar ik zelf niet helemaal uitkom, misschien dat jullie met een liefdevolle gedachte mij hierbij kunnen helpen. Mijn zoontje (20 maanden) is begonnen bij ons te slapen, middels co-sleeper. Daarna toen hij ging kruipen en de rand niet helemaal gelijk over ging, is hij bij ons in bed komen liggen. Doordat wij geen rolluiken hebben en er in de zomer vroeg licht doorkomt, is hij toen toch naar zijn eigen kamer gegaan, vooral voor overdag en begin van de avond goed te kunnen slapen. Als hij ‘s nachts wakker wordt, komt hij altijd bij ons liggen. Nou gebeurt het soms (gelukkig niet vaak) dat hij ‘s avonds al eerder wakker wordt en dan bij ons wil liggen. Als ik vroeg naar bed wil, is dit geen punt, maar als we bijvoorbeeld visite hebben, is dit niet handig. Het duurt dan altijd even voordat hij weer gaat slapen en wordt snel weer wakker; je blijft er dan mee bezig tot we naar bed gaan en hij bij ons ligt.
Hebben jullie ideeën/ tips hoe ik hiermee om kan gaan?
Ha Berit – dank voor je reactie! Wat je vraag betreft,dit vraagt om een niet voor de hand liggende oplossing. Is het mogelijk om je zoontje als er visite is beneden bij jullie te laten slapen? Of in een draagdoek? Dan kun jij bij je visite zijn en is je zoon bij jullie. Mocht dat niet lukken, probeer dan vanuit je verlangen (wat wil je het liefste voor jou en je kind) naar deze situatie te kijken, in plaats vanuit ‘het is niet handig en ik ben er zo lang mee bezig.’ Succes ermee!
Dank je wel voor je reactie!
Dit klinkt erg goed allemaal; luisteren naar je gevoel. Toen onze zoon geboren werd hebben we hem de eerste 1,5 maand bij ons laten slapen in een wiegje op onze kamer. Ik gaf borstvoeding. Maar ik werd van elk zuchtje van hem wakker. Daarom hebben we er toen voor gekozen hem op zijn eigen kamer te laten slapen maar niet te laten huilen. Ik had een veel betere nachtrust. Zijn slaapkamer zit tegen de onze aan dus je kan hem al snel horen als hij wakker is. Na 2 maanden sliep hij door van 23 uur tot 7 uur. Later van 7 uur tot 7 uur. Dit gaat erg goed. als hij ziek is of een drukke dag heeft gehad dan slaapt hij niet goed maar dan gaan we naar hem toe. Dan is het af en toe een vermoeiende nacht maar zodra hij beter is of alle prikkels heeft verwerkt slaapt hij weer door ‘s nachts. Ik geniet er erg van dat hij op zijn eigen kamer ligt om dat ik dan ook veel beter uit rust. Ik heb altijd erg naar mijn gevoel geluisterd. Ik vind het idee mooi van met zn allen op 1 kamer slapen maar ik heb gemerkt dat het voor mij en mijn kind beter is om dat niet te doen.
wat een fijn artikel…eerlijk en doortastend. het is onze natuur. past ook bij natuurlijk ouderschap (wat eigenlijk gewoon gevoelsmatig opvoeden en met je hart leven is).
PROBLEEM: vraagje: ik heb nu een veilig slapenprobleem vanwege het geweldige feit dat mijn zoontje nu kruipt. Hij kruipt uit het bed snachts. ik heb een twijfelaar matras op de grond liggen maar hier is hij vannacht helaas ook afgevallen omdat hij kruipt in zijn slaap. ik schrikken, hij schrikken. ik wil niets anders dan lekker samen slapen en hij ook maar heeft iemand een idee om dit op te lossen of veiliger te maken?
!!!!Er zit wel wat spoed achter want ik ben zo sochtends weer bekaf…van de alertheid.!!!!!
Hoi Jonneke – wat ik zo snel kan bedenken zijn 2 dingen. 1: je bed/matras zo neerleggen dat hij er niet vanaf kan kruipen, leg het tegen een muur aan. En 2: maak iets stevigs met een plank of bedhekje zodat hij ook niet van het matras af kan kruipen. Succes ermee!
Wat heerlijk om te lezen! Ik heb samen met mijn dochtertje (5) het grootste deel van haar leven in Indonesië gewoond (ik woonde daar al jaren voor zij geboren werd). Ze heeft daar altijd bij mij in bed geslapen, iets wat heel normaal is daar. Hier doen we dat nu ook nog steeds. Maar ik stuit wel op wat weerstand van mn ex en vooral van zijn vriendin. En velen vinden het niet ‘normaal’. Ik geloof ook dat t positief is voor de hechting en vind het prima zoals het is. Mn dochter wil ook niet anders. Fijn wat bevestiging te lezen hier!
Hahaha, normaal is altijd al zwaar overschat geweest. Mijn dochter is nu 2,5 en zij weet niet beter en ik geniet intens van zo dicht bij elkaar slapen. Tijdens de slaap af en toe een paar woordjes waaruit je merkt dat ze de dag ervoor aan het verwerken is. Kleine handjes op je gezicht en daardoor lachend wakker worden met een blij en opgewekt kind. Laat die anderen dan maar lekker normaal zijn, maar ze weten niet half wat ze missen 😉
Goed om te lezen. Helaas hebben wij niet de ruimte voor een groter bed of co-slaper. Maar dat hoeft nog niet aangezien onze dochter Faeye al bijna 4 week doorslaapt. En ze is nu 7 weken oud. Na gechecked te hebben of het qua voeden wel mag genieten we nu alle 3 van onze nachtrust.
Fantastisch om te lezen. De wereld is zo veel groter en we ziin hierin idd echt een uitzondering in NL. Samen slapen. Voor mij, het natuurlijkste wat er is. 2,5 jaar geleden begonnen met onze eerste dochter bij ons in bed, (meestal in het midden soms aan de zijkant). 17 mnd later kwam er een tweede prinsesje erbij. co slaper geleend en die is nu ( bijna 11 mnd. later) bijna te klein. Ik zou een zombie zijn als ik iedere keer mn warme bedje uit had gemoeten als ze wakker werd. Borstvoeden, weer verder slapen! Heerlijk. Ik zou het niet anders willen dan zo en mijn man gelukkig ook niet. Hoort voor mij persoonlijk bij je hart volgen. En dat zal ik blijven doen wat kinderen grootbrengen betreft, ongeacht hoe dit gekritiseerd wordt. Kritiek zal blijven, als je je hart volgt. (Zij het stofluiers in 2014, babys op een potje, in slaap voeden, ronddragen tot je rug pijn hebt maar je kind heeft 4 uur geslapen! 🙂 etc etc)
Het meest tegenstrijdige van deze kritiek vind ik altijd, dat het advies van het meerendeel is: “geniet ervan want de tijd gaat zó snel voorbij!” Wij genieten ervan, met volle teugen, en daar hoort samen slapen voor mij helemaal bij! 😀
PS wat een leuk idee dat reuzen- / gezinsbed!
Heel goed om te lezen idd. En alles wat je schrijft is herkenbaar. Mijn eigen man bedacht zelfs dat we gewoon lekker samen konden slapen en noemden de voordelen op. Onze dochter is 10 maanden en ik geef snachts nog borstvoeding. Alleen is de situatie sinds een maandje wat veranderd. Mijn man heeft dus nu zo’n 7 weken een andere baan. Eigenlijk het tegenovergestelde van de baan daarvoor. Deze baan is ontzettend intensief, zowel lichamelijk(veel staan en lopen) als geestelijk (veel denkwerk). Ik merkte en hij zelf ook dat hij steeds moeier werd. Ook beginnen zijn diensten soms om 3u snachts al, of savonds tot middernacht. Omdat onze dochter nog best veel wakker wordt snachts, en dan ook nog eens huilend, krijgt ook hij uiteraard gebroken nachten! Dat is dus ook de reden dat zijn concentratie minder wordt.. Hij stelde daarom voor om de meeste nachten in de woonkamer te gaan slapen zodat hij iig 6 a 7 uur achter elkaar kan gaan slapen en ik met onze dochter kan blijven liggen waardoor ik gewoon nog kan voeden. Uiteraard gun ik het hem ook wel, maar ik mis hem ook wel…hij zelf ook, maar hij zegt echt dat hij het niet kan opbrengen. Als hij vrij is slaapt hij wel bij ons.. Maar heb jij; Jeroen, of iemand anders, de gouden tip dat we toch samen kunnen slapen als gezin zonder dat mijn man hier zo moe van wordt.? 🙂 P.s. straks begint ook nog eens in januari een zware opleiding van een half jaar :-S
Ha Monica – ik heb hier geen directe tips voor. Jullie zullen zelf moeten kijken wat en hoe het past bij jullie. Maar probeer het uit, van dag tot dag. En blijf kijken waar de grootste behoefte zit. Een klein kind en zo’n intensieve baan is geen handige combinatie 😉 Blijf vooral met elkaar communiceren, wensen uitspreken en open naar de situatie kijken. Als je man beter slaapt, is er daarna meer ruimte voor andere dingen. Succes!
Ik vind het onzin om een kind bij de ouders te laten slapen zeker vanaf een leeftijd van 2 jaar het kind moet leren om in zijn eigen omgeving zich veilig te voelen en in die omgeving ook zelf tot rust en slaap te komen.De kamer van de ouders is prive en moet zo blijven hoe eerder je dit doet hoe beter.zo niet gaat dit je relatie met je partner in prive gelegenheden flink beinvloeden want het kind gaat hier aanwennen en het wordt een vast ritueel. Het is een kwestie van doorzetten en stand houden het is uiteraard ieder zijn keus hoe het kind opgevoed wordt maar in mijn ogen kan dit absoluut niet door de beugel.
Hallo Jan – mijn relatie met mijn vrouw bloeit ook na 12 jaar kinderen en 12 jaar samen slapen. Deze kerstvakantie hebben we ons grote bed opgeruimd en het ons kleine 2-persoonsbed weer neergezet. De kinderen zijn alle 3 vanzelf en op een eigen moment op een eigen kamer gaan slapen. Het kan dus wel heel goed gaan, net als bij veel andere gezinnen. Wat de één normaal vindt, is voor de ander niet te begrijpen. En zo doen we het allemaal op onze eigen manier. Als er één ding is wat ik heb geleerd de afgelopen 12 jaar is dat er geen 1 waarheid is in het opvoeden van kinderen. Maar dat het belangrijk is om te voelen wat jij wilt en daar naar te handelen. En kritisch naar jezelf te blijven… Succes ermee – hoe je ook slaapt!
Gek genoeg zijn we in Europa op de 1 of andere manier verleerd hoe dit soort dingen in de natuur gaan. In veel ontwikkelingslanden is het heel normaal dat baby’s en jonge kinderen bij hun moeder slapen. In Europa weten we niet hoe snel de baby naar een eigen kamertje moet verhuizen. Vaak meteen na de geboorte al. Onze kinderen slapen inmiddels wel op een eigen kamer, en dat gaat prima, maar die eerste tijd hebben ze lekker bij ons op de kamer geslapen, in alle opzichten meer praktisch vond ik het. 🙂
Heerlijk, met je kinderen in één groot familiebed. Wij hebben het altijd gedaan en voor ons voelde het vanaf dag 1 als normaal. Ik had altijd medelijden met vriendinnen die ‘s nachts zaten te blauwbekken bij het borstvoeden. Dat deed ik al slapend! Al onze zonen (4 stuks) zijn uit zichzelf ergens tussen de 7 en 8 jaar oud op hun eigen kamers gaan slapen. Toen de jongsten dat deden, heb ik voor het eerst 2 weken nauwelijks geslapen. Prematuur empty-nest syndroom, maar dan heel letterlijk!
De meeste ‘problemen’ hadden we eigenlijk met een aantal mensen uit de omgeving die het niet snapten en afkeurden. We zouden de jongens schromelijk verwennen, ze zouden onzelfstandig blijven, niet leren om alleen te zijn, etc. Ze zijn nu 14, 18 en 20 en ik heb nooit wat gemerkt hiervan. Het zijn juist hele zekere knullen, goed geaard en sociaal ingesteld en toch zelfstandig. Ik ga niet beweren dat dit persé door het samen slapen komt, maar ik heb wel altijd het gevoel gehad dat ze daarmee een stevige basis hebben meegekregen. Van diezelfde mensen die vroeger zoveel kritiek hadden, krijg ik nu vaak te horen wat een leuke gasten het zijn. Dat familiebed zijn ze vermoedelijk vergeten, dat is alweer zo lang geleden…
Tja, ik ben er van overtuigd dat dit een geslaagde methode kan zijn. Wij slapen sinds een maand of drie ook in een groot familiebed. Wat een verademing was dat in het begin!!! Nu is ons meisje net 2 geworden en kampen we met een onrustig kind Ieder uur! Ze is dan niet echt wakker, maar huilt lichtjes, of draait naar me toe. Hoe dan ook, ze slaapt altijd weer binnen 3 minuten door. Zíj wel. Ik daarentegen pas weer na 20 minuten, om vervolgens weer na 40 minuten wakker gemaakt te worden! Het maffe is, dat toen ze 2 maanden oud was, gewoon hele nachten doorsliep tot dat ze 6 maanden oud was. Toen kwamen de tandjes, de snifneusjes en dus ook de slapeloze nachten. Ik ben écht aan het einde van mijn latijn. Ik weet niet meer wat ik nu nog kan doen? Iemand tips? ervaringen? ideeën? Het is allemaal welkom! Bedankt voor het lezen.
En je kind van 6? We kunnen toch niet voor altijd samen slapen?
Hee Karen, dat is maar net waar je voor kiest. Je kunt prima samen slapen met een kind van 6. En als je zorgt voor een groot bed en genoeg ruimte kan dat ook gewoon comfortabel. Of je daarvoor kiest is iets anders. En uiteindelijk gaan je kinderen vanzelf het bed wel uit. Check ook mijn column ‘Luie ouders slapen samen’ op Kiind Magazine: https://kiind.nl/luie-ouders-slapen-samen/ Slaap lekker!
Mijn inmiddels 10 maanden oude zoontje slaapt ook vanaf 6 maanden eigenlijk volledig samen in ons bed. Daarvoor wisselend in eigen bed die naast ons bed staat. Ik geef nog borstvoeding en heb dit inderdaad ook als een stuk eenvoudiger en rustiger ervaren.
Alleen nu sinds 1,5 maand zo is hij ontzettend onrustig ook naast mij. Hij heeft sowieso nog nooit een hele nacht doorgeslapen maar nu wordt hij geregeld elke keer vroeg in de ochtend “wakker” rond 5 of 6 en gaat dan hele tijd liggen draaien/zitten/op mij liggen met z’n hoofd. Alsof hij dus zijn draai niet meer kan vinden. Het enige wat dan helpt is wanneer ik hem in zijn eigen bedje zet (3 meter van de onze) en hij dan een minuut of 2/3 begint te huilen want dat vindt hij uiteraard niet leuk. Als ik hem dan weer bij me neem en een voeding geef dan gaat hij altijd weer slapen. Doe ik dit dus niet.. dan blijft hij gewoon zo draaiend en tobbend doorgaan. Herkenning?
Hallo Tess, de oplossing geef je zelf. Even in zijn eigen bedje leggen, dan weer bij je nemen en verder slapen. Dat werkt op dit moment voor jullie. En omdat geen 1 kind of 1 ouder hetzelfde is, zul je moeten blijven proberen en uitzoeken wat voor jullie werkt. Op het forum van Dragen en Voeden kun je je vraag ook stellen en veel herkenning vinden: http://forum.dragen-en-voeden.nl/