Vanaf het moment dat je kind geboren is – of eigenlijk daarvoor al – heb je als ouders talloze keuzes te maken. Hoe gaat we het doen met slapen, voeden, kinderopvang, school, snoepen, straffen en belonen. Eindeloos veel keuzes. En je kunt er geen eentje uit de weg gaan. Maar hoe doe je dat in de praktijk? Dat heb ik gevraagd aan Eric Kooijman. Eric is een jonge en enthousiaste vader. Samen met zijn vrouw Renee maakt hij veel bewuste en buiten-de-kaders-keuzes in het grootbrengen van zijn dochter Steffie. Dat is een hele zoektocht. Om daarin niet alleen te staan richtte Eric de Facebook-groep ‘Bewuste vaders’ op. Een plek waar vaders elkaar online kunnen ontmoeten en vragen stellen. Maar lees voordat je daar naar toe gaat, eerst het interview 😉
Eric – goed dat je er bent en dat je hier jouw verhaal wilt vertellen! Laten we beginnen bij het begin. Wat ging er door je heen toen je dochter Steffie geboren werd?
Alle clichés bleken ook voor mij te gelden. Er verandert écht iets als je vader wordt. De eerste dagen na de geboorte voelde onze dochter Steffie als een soort van poort naar de toekomst. Ik zal er op een gegeven moment niet meer zijn maar zij leeft dan voort met een stukje van mijn genen en alles wat ik haar meegeef. Een stukje van mij leeft dan dus ook voort en dat gevoel was zo bijzonder. Ik besefte dat alles en iedereen met elkaar verbonden is en het prikkelde me om verbindingen te koesteren maar het gaf me ook rust. Geen stress om kleine dingen, simpelweg omdat het grote geheel belangrijker is.
En wat betekende dat voor jou, als kersverse vader?
Ik werd vader in een fase in mijn leven waarin ik begon te ontdekken wie ik echt was en met meer zelfvertrouwen. Ik begon met meer rust in het leven te staan. Je zou kunnen zeggen dat het vaderschap het extra zetje gaf in de overgang van jongen naar man.
Mooi! En hoe zag dat er uit in jullie dagelijks leven?
De verantwoordelijkheid van het grootbrengen van een kind zette me aan het denken. Mijn vrouw Renee en ik vonden bijvoorbeeld gezond eten altijd al wel belangrijk maar het bleek toch een heel ander verhaal te worden als je opeens een klein meisje moet voeden. We merkten dat we kritischer gingen kijken naar voeding en er bleken nog veel verbeteringen mogelijk. Mooi dat het ouderschap je dat geeft, dat beschermende. Voor ik vader werd was ik, en nu soms ook nog, voor mezelf toch minder kritisch. Dat zette wel aan het denken. Als ik niet wil dat mijn dochter suiker binnenkrijgt vanwege alle nadelige effecten die suiker heeft, waarom eet ik het zelf dan wel? Dan kom je op een punt dat je je realiseert dat je eigenlijk verslaafd bent en wilt voorkomen dat je dochter dat ook wordt.
Het maakt dat ik niets zomaar als vanzelfsprekend beschouw en alles kritisch bekijk. Dat kost soms veel energie maar het geeft mij wel het gevoel dat ik de juiste keuzes maak voor mijn dochter. Of ze echt juist zijn weet ik natuurlijk nooit zeker maar iets zomaar aannemen omdat iedereen het doet voelt voor mij niet goed. Al doe ik dit natuurlijk ook dagelijks met onderwerpen waarvan ik blijkbaar de noodzaak niet zie om ze aan te passen. Onbewust hebben we allemaal onze gewoontes en gebruiken waar we niet over nadenken. Het zou ook onmogelijk zijn overal over na te denken. Vaak doe je het pas als iets niet goed voelt of als iemand in je omgeving een afwijkende keuze maakt.
Dat herken ik zelf ook. Maar hoe meer je je verantwoordelijkheid neemt als vader, hoe meer beslissingen je zult nemen. Op welke keuzes pas jij die kritische houding vooral toe?
Die kritische houding heeft er bij ons onder andere toe geleid dat wij onze dochter niet hebben ingeënt, we thuisonderwijs overwegen, geen tv meer hebben en nooit een babykamer hebben gehad. Toch enkele voorbeelden waarbij we sterk afwijken van wat als ‘normaal’ wordt gezien in de samenleving. We kwamen tot deze beslissingen door onszelf simpele vragen te stellen. Waarom slapen baby’s in een babykamer? Waarom gaan kinderen eigenlijk naar school? Wat vinden wij belangrijk in het grootbrengen van ons kind? Bij deze vragen luisteren we allereerst naar ons gevoel. Eerlijk gezegd heb ik het moederinstinct dan bij veel onderwerpen hoog zitten maar ook mijn eigen gevoel van de beschermende vader speelt natuurlijk mee. Als het goed voelt om je baby dichtbij je te hebben, of dat nu in een draagdoek is of in bed, waarom zou je dat dan niet doen? Dan verdiepen we ons in het onderwerp en komen dan tot iets wat goed voelt voor ons alledrie.
Dat klinkt logisch en natuurlijk. Maar je eigen keuzes is niet altijd even eenvoudig. Hoe reageert je omgeving daarop?
Wat de buitenwereld er dan van vindt is minder belangrijk. Al kan ik me goed voorstellen dat veel ouders onder de druk van de mening van anderen bezwijken. Het is toch lastig om af te wijken, dan moet je sterk in je schoenen staan. Het kan dan helpen om contact te zoeken met gelijkgestemden. Dat contact vond ik met jou en andere vaders via de Praktijkvader. En het is de reden waarom ik de Facebook-groep ‘Bewuste vaders’ ben gestart. Het is zo fijn om te merken dat je niet alleen staat in je worstelingen maar vooral om te merken dat er een grote groep vaders is die hetzelfde denken over sommige essentiële zaken. Het is fijn om daar eerlijke en open gesprekken over te hebben, waarin die worsteling er ook gewoon mag zijn.
Ja, wel zelf doen, maar niet alleen, zeg ik altijd. En met jouw onderzoekende houding, maak je het gewoner voor andere vaders om ook te gaan zoeken naar wat zij belangrijk vinden. Als laatste: Steffie is nu 3 jaar oud, wat heb jij geleerd de afgelopen jaren?
Het voelt inmiddels zo dat ik negatieve ingesleten gewoontes aan het stoppen ben door mijn dochter deze gewoontes niet mee te geven. Dat betekent niet dat de voorgaande generaties het niet goed hebben gedaan, integendeel. Ik denk dat iedere ouder dingen van zijn eigen opvoeding kritisch bekijkt en behoudt wat goed voelt en stopt met wat niet goed voelt. Er zijn vast opvattingen van mijn opa’s en oma’s die mijn ouders niet hebben doorgegeven aan mij en er zijn vast ook dingen die ik Steffie meegeef maar die zij niet aan haar kinderen zal doorgeven. Wat dat betreft is het tegenwoordig aan de ene kant goed dat er zoveel informatie beschikbaar is zodat iedereen zich, bijvoorbeeld over vaccineren, goed kan laten informeren.
Aan de andere kant is er zoveel informatie beschikbaar dat het ook kan betekenen dat je minder naar je eigen gevoel, je eigen instinct gaat luisteren. Terwijl de natuur ons zoveel ingebouwde wijsheid heeft meegegeven. Als je naar die ingebouwde wijsheid kunt luisteren, het vervolgens kunt onderzoeken en onafhankelijk van anderen beslissingen kunt maken die goed voelen denk ik dat het vaderschap zoveel moois kan bieden.
Mooie woorden om mee af te sluiten! Eric, bedankt voor dit fijne interview.
Ben je nieuwsgierig naar de Erics Facebook-groep ‘Bewuste vaders’? Check hem hier.
Wil je net als Eric ook actief met anderen op zoek naar jouw waarheid in het vaderschap? En doe je dat liever in het echt, op een fijne plek, met vuur en met mij? Meld je dan aan voor de training Vadervuur. ‘Een aanrader voor iedere man die het vaderschap serieus neemt en er in wil groeien.’ 5 avonden, we starten 26 januari en er zijn nog maar 4 plekken vrij! Kijk snel op www.praktijkvader.nl/vadervuur
Warme groet!
Jeroen | De Praktijkvader
Ken je andere vaders voor wie deze blog ook leuk, herkenbaar of inspirerend is? Deel het dan! Op Twitter, Facebook of stuur deze pagina door via de mail.
Wil je zelf meer weten over hoe je minder stress en meer plezier creëert in je vaderschap? Meld je dan meteen aan voor de blog-updates van De Praktijkvader en ontvang het gratis e-book ‘Hoe word je de vader die je wilt zijn? Van overleven naar sprankelen in 5 praktische stappen’.
Geef een antwoord