Heb jij ook wel eens van die dagen dat er helemaal niets uit je komt? Dat je van alles probeert om het fijn te hebben met je kinderen of lekker het werk te zijn, maar dat alles alleen maar heel stroperig verloopt en niemand echt blij is?
Van die dagen dat je uitkijkt naar de tijd dat het bedtijd is voor de kinderen. Zodat jij na het tandenpoetsen, voorlezen en liedjes-zingen, op de bank kunt ploffen om de rest van de avond gedachteloos tv te kijken of te Facebooken?
Soms is je batterij gewoon leeg. Of eigenlijk, bijna leeg.
Je hebt nog net genoeg energie om je door de dagelijkse rituelen heen te slepen. Maar echt vanzelf gaat het niet. En juist op die momenten lijken je kinderen elkaar meer in de haren te zitten dan anders en lijken je partner en jij elkaar constant verkeerd te begrijpen.
Ik was zelf de afgelopen dagen flink aan het worstelen. We hadden een iets te druk kinderfeestje van Noek gehad, het weekend zat vol met activiteiten (leuke weliswaar, maar toch) en als klap op de vuurpijl kreeg ik via de mail nogal pittige feedback van een klant. Met een zo goed als lege batterij probeerde ik daarna nog wat nuttig werk te doen. Om er 2 uur later achter te komen dat ik nog steeds met de eerste alinea van een artikel bezig was.
Als je batterij leeg is, moet je hem opladen. Zo simpel is het.