Vanaf het moment dat je kind geboren is – of eigenlijk daarvoor al – heb je als ouders talloze keuzes te maken. Hoe gaat we het doen met slapen, voeden, kinderopvang, school, snoepen, straffen en belonen. Eindeloos veel keuzes. En je kunt er geen eentje uit de weg gaan. Maar hoe doe je dat in de praktijk? Dat heb ik gevraagd aan Eric Kooijman. Eric is een jonge en enthousiaste vader. Samen met zijn vrouw Renee maakt hij veel bewuste en buiten-de-kaders-keuzes in het grootbrengen van zijn dochter Steffie. Dat is een hele zoektocht. Om daarin niet alleen te staan richtte Eric de Facebook-groep ‘Bewuste vaders’ op. Een plek waar vaders elkaar online kunnen ontmoeten en vragen stellen. Maar lees voordat je daar naar toe gaat, eerst het interview 😉
Eric – goed dat je er bent en dat je hier jouw verhaal wilt vertellen! Laten we beginnen bij het begin. Wat ging er door je heen toen je dochter Steffie geboren werd?
Alle clichés bleken ook voor mij te gelden. Er verandert écht iets als je vader wordt. De eerste dagen na de geboorte voelde onze dochter Steffie als een soort van poort naar de toekomst. Ik zal er op een gegeven moment niet meer zijn maar zij leeft dan voort met een stukje van mijn genen en alles wat ik haar meegeef. Een stukje van mij leeft dan dus ook voort en dat gevoel was zo bijzonder. Ik besefte dat alles en iedereen met elkaar verbonden is en het prikkelde me om verbindingen te koesteren maar het gaf me ook rust. Geen stress om kleine dingen, simpelweg omdat het grote geheel belangrijker is.
Gisterochtend haalde ik één voor één letters van het raam. De r, twee o’s, de s en een 5. De slingers lagen al opgevouwen op de bank. Roos komt de kamer binnen lopen en opnieuw valt me op hoe groot ze wordt. Ze is niet meer de kleine kleuter die een jaar geleden voor het eerst naar school ging. Ze is ook niet meer de peuter die af en toe nog bij me in de draagdoek kroop. En ze is al helemaal niet meer de baby die ik op een prachtige voorjaarsdag, na een ontspanning bevalling, aanpakte in het bad en vol verbazing aan Wendy gaf: ‘Wen, het is een meisje!’