Eigenlijk is het heel simpel. Je weet precies wat je zou moeten doen.
Rustig reageren als je kind ergens een drama van maakt.
De iPad of je telefoon laten liggen als je uit je werk komt.
Tijd maken voor leuke dingen met je partner.
Niet elke keer de strijd aangaan met je ouders over hoe jij de kinderen grootbrengt.
Maar toch lukt het niet. Blijkbaar is het moeilijk om te doen wat echt goed voor je is. Misschien hoop je dat het ooit vanzelf beter wordt. Dat je kinderen alleen maar in een fase zitten. Dat je werk over een tijdje rustiger wordt. Dat jullie relatie vanzelf weer een keertje opbloeit. En dat je ouders binnenkort gaan inzien hoe geweldig je met jullie kinderen omgaat.
Dream on.
Fases volgen elkaar op. Je werk wordt nooit vanzelf rustiger. Een relatie moet je onderhouden. En je ouders gaan nooit veranderen.
Maar er is één ding dat wel kan veranderen. Dat weet jij ook.
Vanaf het moment dat je kind geboren is – of eigenlijk daarvoor al – heb je als ouders talloze keuzes te maken. Hoe gaat we het doen met slapen, voeden, kinderopvang, school, snoepen, straffen en belonen. Eindeloos veel keuzes. En je kunt er geen eentje uit de weg gaan. Maar hoe doe je dat in de praktijk? Dat heb ik gevraagd aan Eric Kooijman. Eric is een jonge en enthousiaste vader. Samen met zijn vrouw Renee maakt hij veel bewuste en buiten-de-kaders-keuzes in het grootbrengen van zijn dochter Steffie. Dat is een hele zoektocht. Om daarin niet alleen te staan richtte Eric de Facebook-groep ‘Bewuste vaders’ op. Een plek waar vaders elkaar online kunnen ontmoeten en vragen stellen. Maar lees voordat je daar naar toe gaat, eerst het interview 😉
Je weet alles al. Echt. En je hoeft niets meer bij te leren.
Je haalt alles uit de kast. Doet je best om er iets leuks van te maken. Maar het werkt niet. Je kind kijkt je aan en jij weet precies wat hij gaat zeggen.
Soms lukt het gewoon niet. De kamer is een explosie van niet opgeruimde ontbijtspullen, uitgetrokken pyjama’s en overhoop gegooide duplo. Je peuter zit er huilend tussen. En misschien doet zijn kleine zusje, dat je net even in de box had gezet, nog wel mee ook. Je pakt de kleverige pot pindakaas en zet die met een harde klap in het keukenkastje. En daardoor valt de hagelslag, die je net had opgeruimd, weer uit het kastje. Met de verkeerde kant naar beneden. Je kijkt op de klok. Kwart voor 9. Een lange dag is begonnen.