Sinds kort lees ik de jongens iedere avond voor uit ‘In de ban van de ring’. Voor Thijn is het de tweede keer, maar hij geniet net zoveel als Noek, die alles voor het eerst hoort. En terwijl de jongens zich verliezen in de spannende strijd tussen goed en kwaad, vallen mij opeens weer andere dingen op in het dikke boek.
Het verhaal is één groot inwijdingsproces voor veel verschillende personages. De hobbit Frodo neemt zijn verantwoordelijkheid door de ring naar Mordor te brengen, maar ook Aragorn neemt na lang twijfelen eindelijk zijn voorbestemde rol als koning op zich. Maar ook tovenaar Gandalf groeit. Net als de hobbits Sam, Merijn en Pepijn. Alle personages maken de stap van een soort onbestemd, niet-weten wat ze nou precies te doen hebben in dit leven, naar een volwassen besef van verantwoordelijkheid en daadkracht.
Zo gaat het in alle grote verhalen: via een aantal stappen komt een onbezonnen personage tot volwassenheid en volbrengt daarbij een belangrijke taak. Dat geldt net zo zeer voor mythische verhalen als ‘In de ban van de ring’ en ‘Star Wars’, als voor kinderfilms als ‘Cars’ en ‘Finding Nemo’. Aan het eind van het verhaal keren de personages wijs, volwassen en verlost van hun angsten en ego terug naar huis. Eind goed, al goed.