Heb jij ook wel eens van die dagen dat er helemaal niets uit je komt? Dat je van alles probeert om het fijn te hebben met je kinderen of lekker het werk te zijn, maar dat alles alleen maar heel stroperig verloopt en niemand echt blij is?
Van die dagen dat je uitkijkt naar de tijd dat het bedtijd is voor de kinderen. Zodat jij na het tandenpoetsen, voorlezen en liedjes-zingen, op de bank kunt ploffen om de rest van de avond gedachteloos tv te kijken of te Facebooken?
Soms is je batterij gewoon leeg. Of eigenlijk, bijna leeg.
Je hebt nog net genoeg energie om je door de dagelijkse rituelen heen te slepen. Maar echt vanzelf gaat het niet. En juist op die momenten lijken je kinderen elkaar meer in de haren te zitten dan anders en lijken je partner en jij elkaar constant verkeerd te begrijpen.
Ik was zelf de afgelopen dagen flink aan het worstelen. We hadden een iets te druk kinderfeestje van Noek gehad, het weekend zat vol met activiteiten (leuke weliswaar, maar toch) en als klap op de vuurpijl kreeg ik via de mail nogal pittige feedback van een klant. Met een zo goed als lege batterij probeerde ik daarna nog wat nuttig werk te doen. Om er 2 uur later achter te komen dat ik nog steeds met de eerste alinea van een artikel bezig was.
Als je batterij leeg is, moet je hem opladen. Zo simpel is het.
Waarschijnlijk voel je dat zelf ook wel. Alleen heb je soms helemaal geen zin om iets te doen wat echt goed voor je is.
Je hangt wel lekker achter die televisie of de laptop. En voor je het weet is het echt tijd om naar bed te gaan. Avond voorbij, gemiste kans. Misschien probeert je partner je in bed nog contact met je te maken. Maar vaak heb je zelfs daar geen zin meer in.
Als ik zie dat de kinderen in zo’n energie-loze bui zitten, vind ik het heerlijk om ze in beweging te krijgen. Soms is op schoot nemen, benoemen dat ze niet goed in hun vel zitten en zeggen ‘dat we de batterij gaan opladen’ genoeg. Even bijtanken, uitrusten, opladen en klaar. Net als het robotje Wall-E dat de zon in moet om zijn energievoorraad aan te vullen. Een andere keer is schudden, duwen en trekken een betere optie. Een paar judo-oefeningen met Noek, ruig stoeien met Thijn en Roos vindt het heerlijk als ik soep van haar maak. Dan leg ik haar op de bank en maak met allerlei massage- en kriebelbewegingen soep van haar.
‘Eerst het vuur onder je aanmaken (kriebelen op de buik), water in de pan (wrijven op de rug), wortels snijden (met kant van de hand op haar benen slaan).’
Enzovoorts. De kinderen voelen hun lijf weer en gaan opgeladen verder met de dag.
Maar ja, dat zijn de kinderen. De vraag is natuurlijk hoe je jezelf aanpakt. Want zolang je partner je niet uitdaagt voor een potje stoeien, zul je het toch zelf moeten regelen.
Wat is jouw oplader? En waar kun je hem vinden?
In de ‘Moeder Aarde Kaarten’ van de Indiaanse medicijnvrouw Jamie Sams komt de term ‘plaats met kracht’ voor. In de Indiaanse traditie kende iedereen een persoonlijke plaats met kracht waar hij zich letterlijk op kon laden. Een plek waar je opnieuw de verbinding kunt maken met jezelf en de kracht van de aarde.
Als je Moeder Aarde toestaat je de voeding van het speciale voltage te geven, kan je lichaam de energie geleiden die je nodig hebt om het gewenste resultaat te scheppen. Vind een persoonlijke plaats met kracht. – Jamie Sams
Voor mij werkt het om het bos in te gaan. Een stuk wandelen. En vervolgens een tijdje op de grond te zitten, tegen een boomstam aan en me op die manier letterlijk te verbinden met de aarde en de natuur. Mijn hoofd komt tot rust. En ik kan mezelf weer voelen. Het voelt vaak letterlijk als opladen. Ik moet ook echt een tijdje blijven zitten voordat ik voldoende hersteld ben om de wereld weer in te gaan. En als ik me helemaal opgeladen voel, dan sta ik niet meteen op. Ik blijf zitten en voelen. Omdat het zo heerlijk is om in de stilte met mezelf en de natuur te zijn.
Het bos is mijn krachtplek. Maar wat is de jouwe?
Heb jij een plek waar je helemaal tot jezelf kunt komen? Een plek waar je fysiek op kunt laden tot dat je batterij weer op 100% staat?
Ja? Mooi. Dan weet je nu waar je heen moet gaan.
Nee? Dan heb je een mooie ontdekkingsreis voor de boeg.
Vind die plek. Een plek zonder wi-fi, kinderen of andere afleidingen. Een plek waar je jezelf kunt ontmoeten. Waar je even achter over kunt leunen. En liefst een beetje in de buurt van je huis, zodat je er vaak en makkelijk heen kunt gaan.
Grote kans dat die plek ergens in de natuur is. Een bos, een park, het strand, een rivier, een heuvel. In de natuur kunnen we even loskomen van de wereld en komen we weer in contact met de aarde. De wereld is druk, gedoe en verplichtingen. De aarde is natuur, eenvoud en opladen (dank aan Freeskool Nederland voor dit onderscheid).
En als je op je krachtplek bent belandt, dan kun je van alles doen. Je kunt mediteren, met je ogen dicht tegen een boomstam leunen, gaan liggen in de beschutting van een duin, wat er ook bij je past. Laat je gedachten lopen en voel je lijf.
Vergeet niet om het een beetje comfortabel voor jezelf te maken:
- Kleed je warm genoeg aan. Zeker in de winter is een lange thermo-onderbroek fijn als je langer ergens gaat zitten.
- Neem iets mee waar je lekker op kunt zitten. Van een goedkoop kampeermatje maak je met een Stanley-mes in een handomdraai 4 of 5 vierkante zitmatjes.
- Zorg voor een thermoskan thee of koffie en wat te eten.
Zo blijf je vanzelf langer zitten.
Geniet van het opladen. Geniet van de wind op je gezicht, de zon op je huid en de stilte om je heen.
Laat je dragen door de aarde en voel de energie terug komen in je lijf. En als het goed voelt sta je op en ga je weer terug naar huis.
100% opgeladen. Klaar voor actie.
Warme groet!
Jeroen | De Praktijkvader
De training ‘Vadervuur’ is een echte krachtplek. En plek waar je je samen met andere vaders op kunt laden. Op dit moment volgen meer dan 30 vaders de training in verschillende groepen. En op 18 april start er een nieuwe editie: www.praktijkvader.nl/vadervuur
Geef een reactie